رنج و معنای زندگی

به نام خدایی که این روزها حضورش را نزدیکتر حس میکنم

با سلام خدمت همراهان عزیز دنیای روانشناسی
حدود ۲۰ روزی میشه که مطلبی روی سایت قرار ندادیم چون شب یلدا یکی از عزیزانمون رو از دست دادیم و نیاز به زمان داشتیم تا دوباره بتونیم با انرژی بیایم و خدمت شما عزیزان باشیم.
مرگ نزدیکان واقعه ی بسیار دردناکیه که قطعأ خداوند مهربون باید بهمون کمک کنه تا بتونیم با فقدان عزیزمون کنار بیایم و زندگی رو از سر بگیریم.
گاهی بعضی آدم ها با رفتنشون یه جوری بهمون هشدار میدن و آگاهمون می کنن که هیچ جوره نمیشه انکارش کرد.
مریم، خواهر عزیزمون با رفتنش این آگاهی بزرگ رو به ما داد که ما هم رفتنی هستیم! دیر یا زود…
پس کمی مراقب رفتارمون با آدمها و دنیای هستی باشیم…
در این رابطه داستانی براتون آماده کردم از زندگی کسی که همه چیزشو از دست داد ولی با قدرت به زندگیش ادامه داد.
???????

معرفی کتاب روانشناسی

داستان رنج و معنای زندگی

ویکتور فرانکل (۱۹۰۵) در ۳۷ سالگی سیر حماسه وار سه ساله اش را در دنیای وحشتناک ظلم و شکنجه و گرسنگی و محرومیت بشری آغاز کرد.

سرگذشتی که مرگ تنها راه گریز از آن بود. هبوطش به جهنم، با حرکت قطاری شروع شد که از شهر زادگاهش وین (اتریش) به سمت شمال شرقی می رفت. هیچ یک از ۱۵۰۰ مسافر قطار نمیدانستند به کجا می روند. در واگن فرانکل ۸۰ نفر را بار کرده بودند. ازدحام به اندازه ای شدید بود که باید روی بار و بنه خود می خوابیدند.

چند شبانه روز قطار به سرعت از شهر ها و حومه ها می گذشت. سرانجام، سحرگاهی از سرعت خود کاست و روی خط دیگری افتاد. مسافران با تشویش و نومیدی از دانستن اینکه کجایند، از پنجره های بیرون را نگاه می کردند. تا اینکه تابلوی نام ایستگاه نمایان شد. عده ای فریاد می کشیدند اما اکثر در سکوت مهیبی فرو رفته بودند. روی تابلو نوشته شده بود: ( آشویتس )

با روشن شدن هوا کم کم توانستند سیم های خاردار و برج های مراقبت رسواترین اردوگاه مرگ نازی ها را ببینند. فرانکل در تخیل خود ردیف های چوبه دار را دید که جنازه ها از آن آویزان بودند. “وحشت کرده بودم اما هنوز خوب بود، زیرا می بایست به وحشتی هولناک تر و عظیم تر خو می گرفتیم”.

۱۹۴۲ بود.
ویکتور فرانکل پا به گشتارگاهی سازمان یافته و کارکشته گذاشته بود که برآن بود تا به کشتار ۶ میلیون هم کیش یهودی او دست بزند. او یکی از معدود کسانی بود که زنده ماند. اما جسم و روحش رنج هایی از سرگذراند که زبان از بیانش قاصر است.
بوته ی آزمایشی که سرانجام همه اعتقادات او را با شقاوت هرچه تمام تر آزمود. پدر و مادر برادر و همسر – همه اعضای خانواده اش مگر یک خواهر- در کوره های آدم سوزی سوزانده شدند.
اما او زنده ماند و بیش از زنده ماندن، تاب آوردن این آزمون عذاب آور فرانکل را به این اعتقاد رساند که آدمی می تواند در رویارویی با رنج های عظیم و حتی در آستانه مرگ، معنا و منظوری در زندگی بیابد.
برای آگاهی بیشتر از زندگی ویکتور فرانکل بهتون پیشنهاد می کنم کتاب زیبای انسان در جستجوی معنا را بخوانید.

منبع: دنیای روانشناسی