خودت را بدوز!

داستان روانشناسی: خودت را بدوز!

بیمار:سلام آقای دکتر…حالم خیلی بده…دارم می میرم….اینجام خییییییلی درد می کنه…
دکتر(بعد از معاینه): شما باید سریع جراحی بشین… امروز بستری میشین،پس فردا مرخصتون می کنن از بیمارستان…
بیمار:آقای دکتر ببخشید نمیشه یادم بدین خودم تو خونه یه کاریش کنم؟
دکتر: چرا نمیشه جانم؟ ببین تو خونه میری چاقو آشپزخونه رو بر میداری،اینجای بدنتو برش میدی،ضایعه رو از تنت در میاری می اندازی دور بعد جای بریده شده رو می دوزی.
بیمار: با چی بدوزم؟
دکتر:با نخ و سوزن خیاطی مامانت…!
بیمار:کتابی هم در این مورد هست تو بازار؟
دکتر:بله،دکتر اعظم تریسی کتابی دارن به اسم«خودت را بدوز» خیلی خوبه…با خوندن این کتاب دیگه نیازی به پزشک ندارین…
بیمار:ممنونم آقای دکتر…خیلی لطف کردین.خداحافظ…
دکتر:خداحافظ…موفق باشید…

چیه؟

عجیبه؟

غیرممکنه؟

مسخره اس؟

پس چرا این درخواست از روانشناسها میشه؟ چرا بعضیا فکر می کنن فرآیند سخت روان درمانی رو خودشون تو خونه روی خودشون می تونن اجرا کنن؟

چرا فکر می کنن با خوندن کتابای زرد روانشناسی می تونن خودشونو درمان کنن؟…

متاسفانه نگاه درستی به روانشناسی وجود نداره و همه فکر میکنن میتونن با خوندن یکی دو تا کتاب( اون هم کتابایی که از نظر اساتید روانشناسی تایید شده نیستند) روانشناس بشن و برا خود و خانوادشون نسخه بپیچن و درد بیشتر اینه که برای بقیه افراد فامیل هم نظر تخصصی ارائه میدن که مثلا بچه ات بیش فعاله! خیلی جنب و جوشش زیاده ها!

حتما یه مشکلی داره! و به همین راحتی به بقیه برچسب میزنن!

همیشه وقتی افراد دانش کمی درباره ی مساله ای دارند، خیلی راحت اظهار نظر می کنن و خودشون رو علامه ی دهر میدونن …

ولی یک روانشناس تا اون بچه رو تخصصی بررسی نکنه، با والدین و معلمش صحبت نکنه و تست نگیره هیچ وقت نظر تخصصی نمیده و به همین راحتی وقتی توی جمع فامیل می بینه که یکی از بچه ها جنب و جوش زیادی داره بهش برچسب بیش فعالی نمیزنه با اینکه علم و تخصصشو داره!

لطفا کمی حواسمون به این برچسب ها و قضاوت ها باشه.
به امید شناخته شدن هرچه بیشتر روانشناسی و روانشناس در جامعه…

منبع: دنیای روانشناسی